قدرت بومی و ملی منهای میدانداری نخبگان بیمعنا است.
اقتصاد مولد، تکنولوژی برتر اقتصادی و نظامی از علم به دست میآید و صدرنشینی نخبگان شرط رسیدن به این مهم است.
تأمین شخصیت و زندگی نخبگان و کاهش بروکراسی آزمون و خطا شرط این مهم است که به صورت طبیعی از خروج نخبگان هم جلوگیری میکند. شناسایی، هویتبخشی و تکریم نخبگان جامعه پیشنیاز قوی شدن است.
برای این مهم اقداماتی صورت گرفته است، اما به رضایت عمومی نخبگان و مؤثرتر شدن خروجی آنان منجر نشده است.
شرط اساسی برای رسیدن به همه این عناصر تبدیل شدن «ایران قوی» به «گفتمان غالب» است.
استعداد چنین گفتمانی در شخصیت تاریخی ایرانیان موج میزند، اما نیازمند اعتقاد، برنامهریزی و تلاش مضاعف است.